3 mei 2022 door Maarten Goossensen
Ik mag hopen dat je het werk van Ben Craven kent. Want als symfoliefhebber zal je zijn werk zonder twijfel waarderen. In 2011 blies hij mij van mijn sokken met het album “Great & Terrible Potions”. Het eindigde dat jaar op de eerste plek van mijn jaarlijstje. Zijn volgende werk “Last Chance To Hear” maakte op mij wat minder indruk, maar blijft een heerlijk album. Je begrijpt dat ik – na zes jaar stilte – enorm benieuwd ben naar deze nieuwe schijf.
Ben Craven is een bijzondere kerel. Hij is, en dat zeg ik met alle respect, een echte prognerd. Zijn kennis van en liefde voor het genre is enorm. Daarbij is hij een onvervalste multi-instrumentalist. Hij speelt alle instumenten zelf. En dat doet hij geweldig. Daarbij investeert hij altijd stevig in zijn ‘product’. Zo is het artwork van Freyja Dean en maakt hij de download via zijn Bandcamp pagina extra tof door je een gepersonaliseerde bedankvideo te sturen. De special edition bevat ook een dvd waarop het album in stereo en 5.1 surround (dts) te beluisteren is.
Naast symfo houdt Craven ook enorm van filmmuziek. Die twee passies komen op dit album geweldig samen. Het lijkt soms wel of Hans Zimmer zelf aan het album meewerkt. De opzet is eenvoudig. Het album bestaat uit twee epics van beide 19 minuten. En beide nummers laten je horen dat symfo en filmmuziek perfect hand in hand gaan én elkaar versterken.
In mijn ogen heb je twee soorten epics: patchwork en organisch. Patchwork zijn epics die overduidelijk bestaan uit aan elkaar geplakte stukken, die vaak goed aansluiten, maar waarbij je de overgang feilloos aanvoelt. Zo maakt Marillion bijvoorbeeld zijn langere nummers op de laatste albums en ook Transatlantic werkt op deze wijze. Organisch is als de epic natuurlijk verloopt, het heeft gewoon de tijd nodig om helemaal te kunnen uitvouwen en het heeft vaak terugkerende thema’s. Onder die laatste noemer schaar ik de twee nummers op dit album.
De eerste op het album is Die Before You Wake. En het is zonder twijfel het beste nummer dat hij tot nu toe maakte. Orkestraties zwellen langzaam aan en zorgen direct voor spanning. Het neemt in intensiteit toe als de koorsamples zijn intrede doen en de drums een moordend tempo aanhouden. Het had zo in de serie “Game Of Thrones” kunnen zitten. Het is net of ondertussen de camera over een enorm slagveld scheert of over de Grand Canyon. Dat is het fijne van (grotendeels) instrumentale muziek, je mag zelf bepalen waar het over gaat. Na een gierende gitaarsolo gaat het gas eraf en zingt Craven zijn zanglijnen. Beide nummers bevatten relatief weinig zang, maar effectief is het wel. Het refrein nestelt zich instant in je hoofd en blijft daar heerlijk rondtollen. Er volgt een mooi ingetogen stuk met sfeervol toetsenspel. De hele sfeer doet in dit deel aan Pink Floyd denken. De gitaarsolo die volgt is geweldig. Na wat tegendraadse passages breekt hij het nummer helemaal open met van dat heerlijk zwevende toetsenspel. De laatste minuten lijken wel een ode aan Pink Floyd. Mellotronkoren sluiten het stuk af. Wat is dit goed!
Amnis Flows Aeternum (de stroom blijft stromen) is het tweede hoofdstuk van dit album. Hierop is het filmische nog wat prominenter aanwezig. Bij mij roept het veel associaties met de muziek uit de 007-films op. Het hoofdthema wordt mooi uitgevouwen en vormt vervolgens een rode draad door het geheel. Het middenstuk heeft een mooi zangdeel en de zwevende toetsensolo rond de 13 minuten is zalig! In het laatste kwart zit een minutenlange gitaarsolo met lekker veel pit.
Dat Craven ook kort van stof kan zijn laat hij horen in de vier single edits die het album completeren. Hij weet perfect de kern van beide epossen te pakken en verpakt ze in sterke stukken van twee tot vijf minuten. Vooral Wicked Delights is fantastisch gedaan. Het laat maar weer horen hoe briljant hij is.
Dit album is echt een feest voor het oor. Zijn passie voor ons genre en het plezier waarmee hij dit gemaakt heeft druipt er vanaf en werkt aanstekelijk. Ik ben dan ook totaal niet bevreesd om hier het – bij ons inmiddels beladen – label ‘jaarlijstmateriaal’ op te plakken.
NB: als het je album fysiek wilt bestellen kan dit in Europa alleen via de Duitse webshop Justforkicks.
English Transaltion
May 3, 2022 by Maarten Goossensen
I hope you know Ben Craven’s work. Because as a symphonic lover you will undoubtedly appreciate his work. In 2011 he blew my socks off with the album “ Great & Terrible Potions ”. It ended that year in the first place on my annual list. His next work “ Last Chance To Hear ” impressed me a bit less, but it remains a wonderful album. You can understand that – after six years of silence – I am very curious about this new disc.
Ben Craven is a special guy. He is, and I say that with all due respect, a real prognerd. His knowledge of and love for the genre is enormous. He is also a genuine multi-instrumentalist. He plays all the instruments himself. And he does that wonderfully. He always invests heavily in his ‘product’. The artwork is by Freyja Dean and he makes the download via his Bandcamp page extra cool by sending you a personalized thank you video. The special edition also includes a DVD on which the album can be listened to in stereo and 5.1 surround (dts).
In addition to symphos, Craven is also very fond of film music. Those two passions come together wonderfully on this album. It sometimes seems as if Hans Zimmer himself is working on the album. The setup is simple. The album consists of two epics of both 19 minutes. And both songs let you hear that sympho and film music go hand in hand and reinforce each other.
In my view you have two kinds of epics: patchwork and organic. Patchwork are epics that clearly consist of pieces glued together, which often connect well, but where you feel the transition flawlessly. For example, Marillion makes longer songs on the latest albums and Transatlantic also works in this way. Organic is when the epic flows naturally, it just needs time to fully unfold and it often has recurring themes. I classify the two songs on this album under the latter heading.
The first on the album is Die Before You Wake† And it’s without a doubt the best song he’s ever made. Orchestrations swell slowly and immediately create tension. It picks up in intensity as the choral samples kick in and the drums keep up a killer tempo. It could have been in the series “Game Of Thrones”. In the meantime, it’s as if the camera is skimming over a huge battlefield or over the Grand Canyon. That’s the great thing about (largely) instrumental music, you can decide for yourself what it’s about. After a screeching guitar solo, the gas goes off and Craven sings his vocals. Both songs contain relatively little vocals, but they are effective. The chorus immediately settles in your head and keeps spinning around there. A beautifully subdued piece with atmospheric keyboard playing follows. The whole atmosphere is like Pink Floyd in this partto think. The guitar solo that follows is great. After some contrarian passages he breaks the song completely open with that wonderfully floating keyboard playing. The last minutes seem like an ode to Pink Floyd. Mellotron choirs close the piece. How good is this!
Amnis Flows Aeternum (the flow keeps flowing) is the second chapter of this album. The cinematic is even more prominent here. For me it evokes a lot of associations with the music from the 007 films. The main theme is nicely expanded and then forms a common thread through the whole. The middle part has a nice vocal part and the floating keyboard solo around 13 minutes is wonderful! The last quarter contains a minute long guitar solo with a lot of spice.
He shows that Craven can also be short of substance in the four single edits that complete the album. He perfectly captures the core of both epics and packs them into strong pieces of two to five minutes. Wicked Delights in particular is fantastic. It just goes to show how brilliant he is.
This album is truly a feast for the ear. His passion for our genre and the fun with which he made this is just dripping and contagious. So I’m not at all afraid to put the label ‘annual list material’ on here, which is now loaded with us .
NB: if you want to physically order your album in Europe, this can only be done via the German webshop Justforkicks .